Het was zondagochtend weer zo’n déjà vu-momentje voor RVW 3: een uitwedstrijd in een dorp waar geen enkel teamlid ooit van had gehoord. Horssen was de bestemming, een rustig dorp net ten zuiden van Druten. Hoog tijd om de 1.654 inwoners dus even wakker te schudden en het plaatselijke AAC-Olympia op een nederlaag te trakteren, zo vond het Derde.

De club ontstond in 2011 uit een fusie en aanvankelijk wist dan ook niet iedereen het juiste dorp te vinden. Het voordeel is dat een paar spelers nu ook het nabijgelegen Altforst van hun bingokaart kunnen afstrepen. Nadat ook de laatste auto vol gemotiveerde Derdehelftallers Horssen had bereikt, kon het voetbalfeest beginnen.

RVW 3 kwam niet goed uit de startblokken, maar kon wel als eerste juichen. Na een steekpass van Timo rondde Julius beheerst af en vanaf dat moment leek de wedstrijd te kantelen. Het Derde kreeg meer controle over de wedstrijd en ging hongerig op jacht naar meer treffers.

Captain Nick had blijkbaar geen zin in een walk-over, want niet veel later werkte hij na een scrimmage de bal in eigen doel. Zijn ploeggenoten wisten deze mentale test van hun aanvoerder echter te doorstaan, want RVW kwam hierna opnieuw op voorsprong. Mike werd zowaar eens niet afgevlagd voor buitenspel en punterde de 2-1 langs de matig gepositioneerde doelman.

Nadat AAC-Olympia op vriendelijke wijze de eigen goal teruggaf, had het aanvallend weinig meer in te brengen. Nog voor rust maakte Mike zijn tweede goal, door op acrobatische wijze met de buitenkant van de voet de 4-1 binnen te werken. Het ontbreken van fysiek letsel was misschien nog wel moeilijker te geloven dan het doelpunt zelf, maar daar maalde niemand om. Het Derde ging met een mooie voorsprong de rust in.

Na de pauze bleken de mannen uit Horssen niet snel op te geven. Ze wisten opnieuw een sterke eerste tien minuten op de mat te leggen, wat resulteerde in de 4-2. Je zag het iedereen die de Blauwen een warm hart toedraagt al denken: het zal toch niet weer..?

Toch liet het Derde zich niet van de wijs brengen. Er werd gevochten voor elke bal en iedereen liep de (voor sommigen zwarte) longen uit zijn lijf. De genadeklap bleef lange tijd uit, maar na defensief geklungel van AAC-Olympia was het verzet definitief gebroken. Zowel Bram als Julian straften het geblunder af en de meegereisde supportersschare begon massaal ‘tien, tien tien!’ te roepen.

Zo ver kwam het niet, maar dankzij een mooie teamgoal met Julius als eindstation stond er na negentig minuten een fraaie 2-7 op het scorebord. Het Derde had een goede wedstrijd gespeeld en ondanks het geschop van AAC-Olympia in de slotfase had het zelfs de kalmte weten te bewaren. Een resultaat om trots op te zijn en om vertrouwen uit te putten.

De taak was alleen nog niet volbracht. De blauwe kolonne trok na het laatste fluitsignaal in Horssen razendsnel een krat leeg, friste zich even op en racete daarna terug naar het eigen vertrouwde sportpark. Toen daar ook het Eerste overtuigend wist te winnen van buurman CHRC, kon de dag helemaal niet meer stuk. En op dat dubbele succes moest gedronken worden, of het Derdehelftal nou wilde of niet??