• Puiflijk. Balgoij. Je zou op het eerste oog misschien denken dat het middeleeuwse ziektes zijn, maar sinds een paar weken weet RVW 3 wel beter. Het zijn twee van de vele bescheiden dorpen in Maas en Waal, het gebied ten westen van Nijmegen. Het Derde dacht na deze toeristische uitstapjes op topografisch gebied weer helemaal bij de tijd te zijn, maar kwam afgelopen zondag opnieuw voor een verrassing te staan.

     

     

    Batavia 2 was de tegenstander, maar zelfs ervaren rot Henk had geen flauw idee waar de reis heen ging. De smartphones gaven massaal Batenburg aan, maar dat nam in eerste instantie eigenlijk niemand serieus. Toen het bestaan van het dorp eindelijk was bevestigd, zat er niets anders op dan de Traditie der Dollemansritten voort te zetten.

    Het duurde niet lang of de strak geasfalteerde snelweg werd verruild voor een tochtje over de landwegen van Wijchen en omstreken. Paard en wagen werden ontweken en een gammele brug kon door de altijd toeristisch rijdende karavaan ternauwernood getrotseerd worden. Wonder boven wonder werd Sportpark de Hoppenhof toch heelhuids bereikt.

    Stipt om half twaalf stonden de twee elftallen op het enige wedstrijdveld in de wijde omtrek, klaar voor weer een heerlijke pot amateurvoetbal. Het Derde was na de eerste nederlaag tegen Brakkenstein uit op revanche, maar nog voor de aftrap gooide de lokale KNVB-scheidsrechter roet in het eten. De spelerspas van keeper Stefan ontbrak en dus kon Mike zijn handschoenen voor het eerst in een half jaar uit de tas gaan vissen.

    Het is natuurlijk overdreven om te zeggen dat dit administratieve gemekker het Derdehelftal van zijn stuk bracht, maar de eerste helft was allesbehalve imponerend. Toen Thomas zijn langverwachte rentree ook nog eens opluisterde met een ouderwetse schop en een gele kaart, daalde de stemming tot een historisch dieptepunt. Batavia benutte de bijbehorende penalty en ging, ondanks grote kansen voor Onur en Timo, met een voorsprong de rust in.

    Dankzij de trouwe supportersschare van RVW werd de ontbrekende spelerspas afgeleverd en mocht Stefan in de tweede helft gewoon zijn positie tussen de palen weer innemen. Al snel bleek hij nogal wat moeite te hebben met deze zeldzame invalbeurt, want na enkele minuten leidde hij met een ‘blundertje’ de 2-0 in. Batavia had er niet eens veel voor hoeven doen, maar leek wel op weg naar een stunt.

    Tot overmaat van ramp schoten de Batenburgers halverwege de tweede helft ook nog eens de 3-0 tegen de touwen. Thomas trok in een persoonlijk record meteen een sprint naar de leidsman, want Mike had per slot van rekening gevlagd voor buitenspel. Een niet al te vriendelijk schreeuwpartij is wat volgde en zo kon het meest temperamentvolle lid van de Familie Bos nu definitief het strijdveld verlaten.

    Ook Mike had de cursussen Zelfbeheersing en Omgaan met je Medemens duidelijk niet afgerond en kon vertrekken. Binnen een minuut zat RVW 3 ineens zonder voorstopper én zonder grensrechter, maar de Blue Boys lieten het er niet bij zitten. Toen captain Nick met wat klassieke termen ook de bank tot bedaren had gebracht, kon het slotoffensief beginnen. Wat had het Derde tenslotte nog te verliezen?

    In de laatste twintig minuten werd er geknokt voor elke bal en gestreden voor elke meter. Met resultaat, want de 3-1 viel al snel. Julius stifte de bal beheerst over de verdwaalde keeper en bracht weer wat geloof terug. De licht bezorgde blikken van Batavia spraken boekdelen: hing er een Wonder van Batenburg in de lucht?

    Batavia stond opeens op instorten en RVW, dat inmiddels wel bekend was met de kleur rood, rook bloed. Niet veel later werd de thuisploeg nog angstiger toen Mike de buitenkant van zijn rechtervoet tegen de bal zette en Julian de 3-2 binnenkopte. Onder luid geschreeuw holden de Blauwen terug naar de eigen helft, de tegenstander vertwijfeld achterlatend.

    Met de laatste krachtinspanningen werd er ook na de aansluitingstreffer op de Batenburgse deur gebonkt. Toen Bram vlak voor tijd een vrije trap de zestien meter in lanceerde, hielden alle zestien toeschouwers en eenentwintig schapen hun adem in. De doelman van Batavia kwam opnieuw uit zijn doel en had wederom geen idee waar hij was. Mike kopte eenvoudig raak en RVW had het onmogelijke gepresteerd: met een man minder was er na een 3-0 achterstand toch nog een punt uit het vuur gesleept.

    Het gelijkspel werd gevierd als een overwinning en de stemming was dan ook euforisch. Er werd geproost op de strijdvaardigheid die het Derde had getoond en Batenburg werd vriendelijk bedankt met blauwe rook en clubliederen.

    Puntverlies was nog nooit zo goed opgevat, want het Derdehelftal had nu ook eens vóór de derde helft veerkracht getoond. Volgende week komt kampioenskandidaat Blauw Wit op bezoek en staat er voor RVW 3 in de laatste wedstrijd voor de winterstop iets belangrijks op het spel: de titelaspiraties. Winnen betekent wellicht meestrijden tot mei, verliezen betekent een onvermijdelijke plek in de subtop. Dat belooft wat, zondag om 11.30 uur...